Historia |  |
| Hubson48 | 23.01.2010 18:26:51 |
Grupa: Administrator  Posty: 20 #422752 Od: 2010-1-23 | Polski Związek Piłki Nożnej jest największym, a zarazem jednym z najstarszych polskich związków sportowych. Zjazd założycielski odbył się w dniach 20 i 21 grudnia 1919 roku w Warszawie. Opracowano wówczas i zatwierdzono Statut stowarzyszenia, którego twórcami byli Józef Lustgarten, Jan Polakiewicz i Jan Weyssenhoff. Pierwszym Prezesem Związku wybrano znanego działacza Cracovii Kraków doktora Edwarda Cetnarowskiego. Pierwszą siedzibą PZPN był Kraków. Rok później zaczęły powstawać okręgowe związki piłkarskie. W 1920 roku działały już cztery regionalne związki: krakowski, lwowski, łódzki i poznański. W 1921 roku przeprowadzono po raz pierwszy rozgrywki o mistrzostwo Polski, a historycznym triumfatorem została Cracovia. 18 grudnia tego roku pierwszy oficjalny mecz międzypaństwowy rozegrała reprezentacja Polski. Biało-czerwoni przegrali w Budapeszcie 0:1 (0:1) z Węgrami. Popularność piłki nożnej w naszym kraju była jednak coraz większa. Pod koniec 1921 roku działało już 126 klubów, zrzeszających 2397 zawodników. W następnym roku utworzono trzy kolejne okręgowe Związki Piłki Nożnej: górnośląski, lubelski i wileński. W 1923 roku PZPN został oficjalnie przyjęty w poczet członków FIFA (Międzynarodowa Federacja Związków Piłkarskich). Rok później nasza reprezentacja zadebiutowała w Igrzyskach Olimpijskich, które odbywały się w Paryżu. Start w tej imprezie nie był niestety udany, po porażce 0:5 z Węgrami szybko wróciliśmy do domu. Nie zahamowało to jednak rozwoju naszego piłkarstwa. W PZPN zarejestrowano już 510 klubów, 17 tysięcy zawodników i 200 sędziów. W 1925 roku powstało Polskie Kolegium Sędziów Piłki Nożnej, a rok później odbył się pierwszy finał Pucharu Polski. Trofeum zdobyła Wisła Kraków, która pokonała 2:1 Spartę Lwów. 2 grudnia 1926 roku w Warszawie zorganizowano pierwszą konferencję porozumiewawczą w celu utworzenia ligi. Zwolennikami ligi była większość czołowych klubów, a przeciwnikami PZPN i okręgi. Podczas zwołanego w lutym 1927 roku w Warszawie Walnego Zgromadzenia Sprawozdawczego PZPN kluby i PZPN nie doszły do porozumienia. W polskim piłkarstwie nastąpił rozłam - 14 najlepszych klubów utworzyło ligę. Tylko Cracovia, której prezesem był... prezes PZPN Edward Cetnarowski pozostała wierna Związkowi. Pierwszy mecz ligowy odbył się 2 kwietnia 1927 roku w Warszawie - Warszawianka pokonała Legię 4:1. Ligową rywalizację wygrała krakowska Wisła, pierwszym spadkowiczem została Jutrzenka Kraków. Tuż po rozgrywkach do ligi dołączyła Cracovia. Zwołane na 18 grudnia 1927 roku Nadzwyczajne Zgromadzenie PZPN usankcjonowało wreszcie rozgrywki ligowe. W 1928 roku siedzibę PZPN przeniesiono do Warszawy, a rok później powstały kolejne nowe okręgi: białostocki, poleski i wołyński. W 1934 roku nasza reprezentacja zadebiutowała w eliminacjach MŚ, a cztery lata później, po raz pierwszy w historii, zakwalifikowała się do finałów tej imprezy. We Francji biało-czerwoni przegrali już w pierwszym meczu z Brazylią, po dogrywce, 5:6. Bohaterem spotkania okazał się zdobywca 4 goli - Ernest Wilimowski. Porażka z - jak się później okazało - trzecim zespołem świata oznaczała jednak pożegnanie z finałami mistrzostw. W latach 30-tych rozgrywki ligowe przechodziły zawirowania regulaminowe. W 1933 roku nastąpił podział na dwie grupy, ale po roku wrócono do starego systemu. Najlepszym polskim klubem w latach trzydziestych był Ruch Chorzów. Niebiescy aż pięciokrotnie zdobyli wówczas mistrzostwo Polski. Tuż przed rozpoczęciem II Wojny Światowej nasza reprezentacja wygrała 4:2 z Węgrami, ówczesnymi wicemistrzami świata. W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy zakazali Polakom uprawiania sportu. Ale w piłkę grano w konspiracji. W Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Radomiu i wielu innych miastach odbywały się regularne mecze. Tuż po wojnie, 29 czerwca 1945 roku, reaktywowano w Krakowie Polski Związek Piłki Nożnej. Prezesem wybrano Tadeusza Kuchara, a w pierwszym zebraniu uczestniczyli przedstawiciele siedmiu okręgów. W 1946 roku wyłoniono pierwszego po wojnie mistrza Polski. Tytuł zdobyła Polonia Warszawa. Rok później pierwsze spotkanie rozegrała reprezentacja. W Oslo Polacy przegrali z Norwegią 1:3. W 1948 roku wznowiono rozgrywki ligowe, a mistrzem została Cracovia. W 1949 roku miała miejsce pierwsza reforma ligi polegająca na zmniejszeniu liczby zespołów do 12 drużyn. W 1950 roku dalszy ciąg reform. Tym razem historyczne nazwy klubów zastąpiono dziwolągami. Pojawiły się zespoły Włókniarzy (ŁKS i Garbarnia), Kolejarzy (Lech i Polonia), drużyny gwardyjskie (Wisła), związkowe (Warta), budowlane (AKS) i wojskowe (CWKS zamiast Legii). Rok później wprowadzono kolejny regulaminowy dziwoląg. Pierwsze miejsce w lidze zajęła Wisła, ale tytuł mistrza Polski przyznano chorzowskiemu Ruchowi, który zdobył Puchar Polski. W pierwszej edycji reaktywowanych rozgrywek wystąpiło prawie 8 tysięcy drużyn. W 1952 roku nasza drużyna narodowa zagrała na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach. Sukcesów nie odniosła, podobnie jak osiem lat później w Rzymie. Reprezentacja była zdolna jedynie do jednorazowych sukcesów. Tak jak w 1957 roku, gdy biało-czerwoni wygrali w Chorzowie ze Związkiem Radzieckim 2:1 w eliminacjach MŚ. Bramki zdobył legendarny Gerard Cieślik. W 1962 roku doszło do kolejnej zmiany rozgrywek. PZPN zatwierdził cykl "jesień - wiosna". Decyzja o reorganizacji spowodowała, że mistrza Polski w przyśpieszonych rozgrywkach wyłoniono już w połowie roku, a mecze odbywały się w dwóch grupach: po 7 w każdej. Lata 60-te to era Górnika Zabrze, który jak na zawołanie wygrywał rozgrywki ligowe. Zespół Lubańskiego, Szołtysika, Kostki i Oślizły był też pierwszym, i jak do tej pory jedynym polskim zespołem, który awansował do finału rozgrywek w europejskich pucharach. W 1970 roku Górnik przegrał w decydującym meczu, w Wiedniu, z Manchesterem City 1:2 w finale Pucharu Zdobywców Pucharów. W tym samym czasie do półfinału Pucharu Europy awansowała Legia Warszawa. Po sukcesach klubów przyszedł czas na reprezentację. Biało-czerwoni prowadzeni przez Kazimierza Górskiego zdobyli złoty medal olimpijski w Monachium (1972), srebro w Montrealu (1976) i medal za III miejsce w finałach MŚ w Niemczech (1974). Tomaszewski, Deyna, Gadocha, Lato, Szarmach, Kasperczak, Gorgoń - te nazwiska znał cały świat! Sukces nie został jednak właściwie wykorzystany. Srebrny medal podopiecznych Górskiego w 1976 roku w Montrealu uznano za porażkę i zasłużony trener ustąpił miejsca na ławce Jackowi Gmochowi. Pasjonaci futbolu do dziś zastanawiają się dlaczego biało – czerwoni nie odnieśli sukcesu na MŚ w Argentynie w 1978 roku. Mieliśmy wówczas teoretycznie najlepszy zespół w historii polskiej piłki. Rok ten nie był udany nie tylko z powodu niepowodzeń reprezentacji. W wypadku samochodowym zginął Prezes PZPN Edward Sznajder. Kryzys w naszym futbolu się pogłębiał. Reprezentacja pod wodzą Antoniego Piechniczka w najmniej oczekiwanym momencie, gdy w kraju trwał stan wojenny, wzniosła się na wyżyny swoich możliwości – z hiszpańskich MŚ przywiozła brązowy medal. Kadra pojechała jeszcze na kolejny mundial, ale był to niestety „łabędzi śpiew” biało – czerwonych, których zgodnie z „klątwą” Zbigniewa Bońka mieliśmy nie zobaczyć w finałach największej piłkarskiej imprezy przez dwadzieścia lat. W 1988 roku PZPN zapowiedział kolejne reformy w lidze. Ekstraklasa miała liczyć 14 drużyn, druga liga 18, a III aż 64 (w czterech grupach). W 1991 roku prezesem PZPN został Kazimierz Górski, cztery lata później zmienił go Marian Dziurowicz. Największym sukcesem w tym czasie był srebrny medal drużyny Janusza Wójcika na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie (1992r.). Brak sukcesów pierwszej reprezentacji osłodziły nam udane występy juniorów. Reprezentacja U-16 (trener Andrzej Zamilski) zdobyła mistrzostwo Europy (1993r.). Później sukcesy zaczęli odnosić juniorzy Michała Globisza. Najpierw wicemistrzostwo Starego Kontynentu w kategorii U-16 (1999r.), a później mistrzostwo w U-18 (2001r.). W eliminacjach do MŚ Korea – Japonia 2002 „klątwa Bońka” przestała działać i reprezentacja Polski, po 16 latach przerwy, awansowała do finałów mistrzostw świata. Występ w Korei nie był jednaj udany. Polacy prowadzeni przez Jerzego Engela nie wyszli z grupy eliminacyjnej. Podobny los spotkał cztery lata później kadrę prowadzoną przez Pawła Janasa. Mimo wielkich oczekiwań ze strony kibiców i mediów biało -czerwonym nie udało się przejść do fazy pucharowej Weltmaisterschaft 2006. Po turnieju w Niemczech kadrę przejął Holender Leo Beenhakker. W 1999 roku nowym prezesm PZPN został Michał Listkiewicz. Od tego czasu rozpoczął się trudny proces zmian i reform w polskiej piłce. Zmiany systemu rozgrywek (w 2001 roku wprowadzono podział na grupy: mistrzowską i spadkową, później zredukowano liczbę zespołów w ekstraklasie do 14), wprowadzenie systemu licencyjnego mającego za zadanie dostosowanie struktury polskich klubów do europejskich wymagań, wdrożenie jednolitego systemu szkolenia młodzieży, poprawa bazy oraz infrastruktury - to wciąż najważniejsze zadania stojące pod polską piłką nożną na początku XXI wieku. Mimo, iż zjazd założycielski obradował w Warszawie, pierwszą siedzibą PZPN – do roku 1928 - był Kraków, który po zakończeniu II wojny światowej ponownie stał się na krótko centrum zarządzania polską piłką. Jednakże to warszawska kamienica przy Al. Ujazdowskich 22 najbardziej kojarzy się z siedzibą futbolowych władz, gdzie piłkarska centrala mieściła się przez 52 lata (1947 – 1999). Obecnie biuro PZPN znajduje się nieopodal warszawskiej starówki na ul. Miodowej 1. Polski Związek Piłki Nożnej w grudniu 2007 roku obchodził 88. rocznice istnienia. W tym czasie Związkiem kierowało 23 prezesów. Najdłużej futbolowej centrali przewodził Władysław Bończa - Ujazdowski, który tę zaszczytną funkcję sprawował przez ponad 12 lat (1928- 1937 oraz 1946-1949). Reprezentacja Polski siedmiokrotnie grała w finałach mistrzostw świata, dwa razy zajmując trzecie miejsce. Z dobrej strony biało – czerwoni zaprezentowali się wielokrotnie na Igrzyskach Olimpijskich. Dopiero w 2007 roku Polska zakwalifikowała się po raz pierwszy do mistrzostw Europy. Wydaje się to wręcz nieprawdopodobne, ale nawet dla „złotej jedenastki” Kazimierza Górskiego eliminacje do kontynentalnego championatu okazały się zbyt wielkim wyzwaniem. Niemoc udało sie przełamać dopiero holenderskiemu trenerowi "Orłów" Leo Beenhakkerowi. Rok 2007 to jeszcze jeden wielki sukces na arenie miedzynarodowej. UEFA zdecydowała powierzyć Polsce i Ukrainie organizację Euro 2012. Było to z pewnością jedno z najważniejszych wydarzeń w historii polskiego futbolu. |
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
Kontakt z adminem: e-mail hubert991@poczta.onet.eu, Gadu-Gadu: 9926512